Posted by ပုဂံမှာ ပုဇွန်ကြော်လေး စားလိုက်ရရင် အတော်အရသာရှိတယ်… သွားသူတိုင်း ပြောကြတယ်။ ဘုရားအောက်မှာ အဲ့ အန်တီကြီး အကြော်ရောင်းတယ်။ မြန်မာတွေရဲ့ ထုံးစံ သူ့ဘေးမှာ ပုံစံတူ အကြော်ရောင်းသူတွေ တူညီတဲ့ စီးပွားပြိုင်ဘက်တွေ အများကြီးပဲ။
သူက မတူကွဲပြားအောင် လုပ်မရဘူး။ ဒီ အကြော်ပဲ ရောင်းစရာ ရှိတယ်။ ဒါနဲ့ သူ ဘာလုပ်လဲဆိုတာ ကျွန်တော် ကြည့်တယ်… Value Added Service ပေးတာပဲ လုပ်လို့ ရတယ်ဆိုတာ သူနားလည်တယ်။
နံပါတ် တစ်… လှေကားက ဆင်းလာသမျှ ဘုရားဖူး အကုန်လုံးရဲ့ ဖိနပ်တွေ ကြည့်ပေးတယ်။ စကားချိုချိုနဲ့ ရောင်းတယ်။ မြန်မာတွေ အားနာတယ် Attention ရတယ်။
နံ ပါတ် နှစ်… တစ်ခြား ဈေးသည်တွေ ငွေနောက် လိုက်နေချိန် သူက အကြော် အပိုင်းလေးတွေ ကိုင်ပြီး စားသွားပါဦးပြောတယ်.. အမြည်းကျွေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာတွေအားနာပြန်တယ်.. ဝယ်စားချင်စိတ်ဖြစ်တယ်။
နံပါတ် သုံး… သူ့ပုံစံက ဒီအကြော်လေးပဲ ရောင်းရပြီး ဘဝရပ်တည်နေရတဲ့ ပုံ။ မြို့သားတွေ မြို့သူတွေ သနားကြတယ်..။ နဲနဲလေးဖြစ်ဖြစ် ဝယ်ရမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်လေး ပေါ်ပေါက်လာတယ်။
နံ ပါတ် လေး… ဈေးဆစ်တယ် ဈေးမလျှော့ဘူး..။ ဒါပေမယ့် အပိုထည့်ပေးတယ် Quality ကို တင်တယ်။ Value ထည့်ပေးတယ်..။ တစ်+နှစ်+သုံး+လေး = Sales သူ ရောင်းရတယ်။
ဝယ်စားတဲ့ သူတွေမှာ ခံစားရတယ်… Quality ရတဲ့ အပြင် အပို ထပ်ဆောင်းလေးပါ ရတယ်။ မဝယ်စားဖြစ်တဲ့ သူတွေက စိတ်ထဲ ကိုယ့်ဘာသာ Guilty ဖြစ်တယ်။ ငါနောက်တခါ ဝယ်စားမယ်ဆိုပြီး စိတ်ပညာအရ နိုးဆွထားတယ်။
ဒီ logic က အဲ့ ပုဂံက အန်တီတင် မဟုတ်… အင်ဒိုနီးရှား ဘာလီ ကျွန်းမှာလဲ သုံးတယ်။ ဘာလီကျွန်းက ကြောင်ချီးကော်ဖီဆိုင်တွေမှာ Staff တွေ အပင်ပန်းခံ လိုက်ပြတယ်…ရှင်းပြတယ်။
ကော်ဖီ အခမဲ့တိုက်တယ်။ နည်းမျိုးစုံ ဂရုစိုက်ပေးတယ်။ ဒါနဲ့ ရောင်းတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ထပ်ထပ်ပြီး ဝယ်ဖြစ်သွားတယ်။ ရောင်းသူကလည်း ထပ်ပြီး Value တွေထည့် Product တွေ မသိမသာ ထပ်ရောင်း… ဒါနဲ့ပဲ ထပ်ခါထပ်ခါ ရောင်းချခြင်း နည်းဗျူဟာ အောင်မြင်နေကြတယ်။
တကယ်ပါ.. ခင်ဗျားတို့ရော ဘာလုပ်ကြမှာလဲ မျက်နှာစူပုပ်ပြီး… သူဝယ်ချင်ဝယ် မဝယ်ချင်နေ လုပ်နေကြဦးမှာလား။ အခမဲ့လေး မပေးချင်ဘူးလား… သူမဝယ်လဲ ဝန်ဆောင်မှု ကောင်းကောင်း မပေးချင်ကြဘူးလား..။ စေတနာ အပြည့် မထားချင်ကြဘူးလား..။
Zawgyi(version)
ပုဂံမွာ ပုဇြန္ေၾကာ္ေလး စားလိုက္ရရင္ အေတာ္အရသာရွိတယ္ သြားသူတိုင္း ေျပာၾကတယ္။ ဘုရားေအာက္မွာ အဲ့ အန္တီႀကီး အေၾကာ္ေရာင္းတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕ ထုံးစံ သူ႕ေဘးမွာ ပုံစံတူ အေၾကာ္ေရာင္းသူေတြ တူညီတဲ့ စီးပြားၿပိဳင္ဘက္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။
သူက မတူကြဲျပားေအာင္ လုပ္မရဘူး။ ဒီ အေၾကာ္ပဲ ေရာင္းစရာ ရွိတယ္။ ဒါနဲ႕ သူ ဘာလုပ္လဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္တယ္ Value Added Service ေပးတာပဲ လုပ္လို႔ ရတယ္ဆိုတာ သူနားလည္တယ္။
နံပါတ္ တစ္ ေလွကားက ဆင္းလာသမွ် ဘုရားဖူး အကုန္လုံးရဲ႕ ဖိနပ္ေတြ ၾကည့္ေပးတယ္။ စကားခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ ေရာင္းတယ္။ ျမန္မာေတြ အားနာတယ္ Attention ရတယ္။
နံ ပါတ္ ႏွစ္ တစ္ျခား ေဈးသည္ေတြ ေငြေနာက္ လိုက္ေနခ်ိန္ သူက အေၾကာ္ အပိုင္းေလးေတြ ကိုင္ၿပီး စားသြားပါဦးေျပာတယ္.. အျမည္းေကြၽးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြအားနာျပန္တယ္.. ဝယ္စားခ်င္စိတ္ျဖစ္တယ္။
နံပါတ္ သုံး သူ႕ပုံစံက ဒီအေၾကာ္ေလးပဲ ေရာင္းရၿပီး ဘဝရပ္တည္ေနရတဲ့ ပုံ။ ၿမိဳ႕သားေတြ ၿမိဳ႕သူေတြ သနားၾကတယ္..။ နဲနဲေလးျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေလး ေပၚေပါက္လာတယ္။
နံ ပါတ္ ေလး ေဈးဆစ္တယ္ ေဈးမေလွ်ာ့ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ အပိုထည့္ေပးတယ္ Quality ကို တင္တယ္။ Value ထည့္ေပးတယ္..။ တစ္+ႏွစ္+သုံး+ေလး = Sales သူ ေရာင္းရတယ္။
ဝယ္စားတဲ့ သူေတြမွာ ခံစားရတယ္ Quality ရတဲ့ အျပင္ အပို ထပ္ေဆာင္းေလးပါ ရတယ္။ မဝယ္စားျဖစ္တဲ့ သူေတြက စိတ္ထဲ ကိုယ့္ဘာသာ Guilty ျဖစ္တယ္။ ငါေနာက္တခါ ဝယ္စားမယ္ဆိုၿပီး စိတ္ပညာအရ နိုးဆြထားတယ္။
ဒီ logic က အဲ့ ပုဂံက အန္တီတင္ မဟုတ္ အင္ဒိုနီးရွား ဘာလီ ကြၽန္းမွာလဲ သုံးတယ္။ ဘာလီကြၽန္းက ေၾကာင္ခ်ီးေကာ္ဖီဆိုင္ေတြမွာ Staff ေတြ အပင္ပန္းခံ လိုက္ျပတယ္ရွင္းျပတယ္။
ေကာ္ဖီ အခမဲ့တိုက္တယ္။ နည္းမ်ိဳးစုံ ဂ႐ုစိုက္ေပးတယ္။ ဒါနဲ႕ ေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ထပ္ထပ္ၿပီး ဝယ္ျဖစ္သြားတယ္။ ေရာင္းသူကလည္း ထပ္ၿပီး Value ေတြထည့္ Product ေတြ မသိမသာ ထပ္ေရာင္း ဒါနဲ႕ပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ေရာင္းခ်ျခင္း နည္းဗ်ဴဟာ ေအာင္ျမင္ေနၾကတယ္။
တကယ္ပါ.. ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ မ်က္ႏွာစူပုပ္ၿပီး သူဝယ္ခ်င္ဝယ္ မဝယ္ခ်င္ေန လုပ္ေနၾကဦးမွာလား။ အခမဲ့ေလး မေပးခ်င္ဘူးလား သူမဝယ္လဲ ဝန္ေဆာင္မႈ ေကာင္းေကာင္း မေပးခ်င္ၾကဘူးလား..။ ေစတနာ အျပည့္ မထားခ်င္ၾကဘူးလား..။